Έτσι έμαθα πόσο βαριά είναι η άμμος
Πόσο σκλήρή είναι η πέτρα που δε σπάει
Πώς ξεριζώνονται τα σκίνα κι οι αφάνες
Η άμμος έμεινε για πάντα μες στο στόμα μου
Η πέτρα για πάντα στην καρδιά μου
Τ' αγκάθια μείναν για πάντα καρφωμένα μες στα νύχια μου
Τίτος Πατρίκιος
θέλω κι άλλο: Ωχρά Σπειροχαίτη (2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου